یدک‌کش فونیکس بخشی از پارک غرق مصنوعی پرنامبوکو است و در کنار یدک‌کش‌های بلاتریکس و سائو خوزه در فاصله چند متری از یکدیگر غرق شد. این کشتی در موقعیت ناوبری قرار دارد و به خوبی حفظ شده است. می توان کاساریو را با اتاق فرمان، دودکش، سکان و موارد دیگر مشاهده کرد.

پس از غرق شدن در سال 2003 در بندر ریسیف، یدک‌کش تاروس به سطح زمین بازگردانده شد و به دلیل آسیب‌های وارده، به پروژه صخره‌های مصنوعی اهدا شد. امروزه این لاشه در عمق 25 متری است و کمی به سمت بندر می چسبد. امکان نفوذ و شناسایی بسیاری از قطعات وجود دارد.

دلیل تصادف بین بخار پیراپاما و بخار باهیا هنوز یک راز است. تخمین زده می شود که این کشتی در سال 1889 غرق شد. امروزه عمق آن بین 19 تا 23 متر است. قطعات زیادی را می توان شناسایی کرد که ارزش تاریخی زیادی برای این کشتی شکسته به ارمغان می آورد.

به دلیل مجاورت این دو لاشه با فاصله حدود 20 متری، بازدید غواصان از هر دو در یک شیرجه بسیار رایج است. غواصی نسبتاً کم عمق است و در عمق 20 متری انجام می شود و ایمنی بالایی برای نفوذهای احتمالی و سرگرمی تضمین شده دارد.

یدک کش سائو خوزه در کنار یدک کش های بلاتریکس و فینیکس غرق شده است. این کشتی در موقعیت ناوبری و در عمق 29 متری قرار دارد. خانه کامل است و خانه فرماندهی در قسمت بالایی قرار دارد. بالای موتورخانه گذرگاهی وجود دارد که امکان نفوذ را فراهم می کند.

والسا یک یدک کش شبیه به Saveiros و Mercurios است که با هدف قرار گرفتن بخشی از پارک غرق مصنوعی پرنامبوکو غرق شده است. در عمق 40 متری قرار دارد و به دلیل غرق شدن عالی بسیار خوب حفظ شده است. این یک نقطه عالی برای غواصی فنی و عمیق است.

نمی توان نام و تاریخ این کشتی غرق شده را به درستی تعیین کرد. احتمالاً او یک یدک‌کش چرخدار کوچک با نیروی محرکه بخار بود. او به درستی در پایین نگه داشته شده است و اگرچه بیشتر قطعات مدفون هستند، موتورها و دیگ‌ها تقریبا سالم و در موقعیت صحیح قرار دارند. نباید از دست داد!

یدک‌کش مرکوریوس در همان روز و در نزدیکی یدک‌کش‌های Saveiros و Taurus پس از مراحل تمیز کردن و آماده‌سازی برای غواصی غرق شد. امروزه در موقعیت ناوبری، عملا دست نخورده است. اتاق فرمان، پروانه در کانال و موتورخانه قابل دسترسی است.

به دلیل غرق شدن کامل و هدفمند، یدک‌کش ساویروس در موقعیت ناوبری در عمق ۲۸ متری در پایین قرار می‌گیرد. ساختار آن حفظ شده است و می توان ستون های پهلوگیری، پروانه مجرای، خانه با اتاق کنترل، دودکش و گذرگاه های موتورخانه را شناسایی کرد.

تاریخ غرق شدن این کشتی دقیق نیست و منابع به سال های 1850 تا 1900 اشاره می کنند. این یک کشتی کوچک بود که امروزه در عمق 25 متری قرار دارد و تقریبا به طور کامل در کف شنی دفن شده است.